SU speglar WikiLeaks

Frå 14.30 i dag har www.su.no spegla WikiLeaks gjennom domenet wikileaks.su.no. Som eg har skrive i ein tidlegare post handlar WikiLeaks om demokrati og ytringsfridom. Difor går SU frå ord til handling og har i samarbeid med WikiLeaks sett opp ein server som automatisk kopierar og vidareformidlar dokumenta frå varslarnettstaden.

Det gjer vi for å bidra til å halde WikiLeaks gåande, trass forsøk på å stenge nettstaden. Du kan sjekke wikileaks.su.no for å lese avsløringane frå WikiLeaks, eller gå til www.su.no for å lese meir om korleis du kan bidra i kampen for fridom på internett.

Datalagring

Arbeiderpartiet vil innføre EUs Datalagringsdirektiv. Eg ler. Sakleg å be om ein ny sjanse til å overvake og registrere informasjon om folk 20 år etter Lund-kommisjonen. Informasjonen skal ikkje misbrukast. Neida. Kross på halsen.

WikiLeaks utvider demokratiet

Nettsider stenges . Pengeoverføringer forsøkes stanset. Toppolitikere truer med å fengsle, til og med henrette de som står bak. Angrepene på WikiLeaks tiltar i omfang ettersom nye lekkasjer avslører maktmisbruk, korrupsjon og menneskerettighetsbrudd fra stormaktene.

Hykleriet til vestlige politikere er nesten uten grenser: De samme som vil tildele fredspriser til dissidenter i land langt borte, godtar velvillig trusler og bruk av tvang for å stanse ytringer som truer deres egen makt. De samme som går til angrepskrig og okkupasjon for gjemt bak slagord om å “forsvare demokratiet,” snakker åpent om å munnbinde de som dokumenterer overgrepene som skjer i demokratiets navn.

Men mitt forsvar av WikiLeaks handler ikke bare om ytringsfrihet. Jeg mener WikiLeaks er den viktigste utvidelsen av det politiske demokratiet på lang tid.

I 2010 er begrepet demokrati nesten utslitt, fordi det insisteres på at alle stater som holder valg relativt jevnlig og har store private medier i utgangspunktet er demokratiske. Dermed underkjennes blant annet rommet for maktmisbruk og klasseprivilegier som reelt sett eksisterer i alle kapitalistiske samfunn. Muligheten til å hemmeligholde informasjon om hvordan staten bruker sin makt, for eksempel i krig, i kamp mot “statsfiender” (terrorister) eller i samarbeid med kommersielle interesser og andre stater, begrenser dramatisk folks reelle mulighet til å påvirke hvordan samfunnet styres.

WikiLeaks bidrar til å redusere denne muligheten. Lekkasjene gjør at vi forstår mer av hva som skjer i samfunnene vi lever i, og at vi får vite mer om handlingene til de vi har valgt til å styre på våre vegne. WikiLeaks demokratiserer, fordi de tvinger folkevalgte, og topper i politi, byråkrati og militærvesen, til å forsvare og forklare valgene de tar når de tror at ingen ser dem. WikiLeaks demokratiserer fordi de gjør oss bedre i stand til å avvise den politikken vi ikke ønsker. Og WikiLeaks demokratiserer fordi de kan være med på å begrense hvor ofte maktmennesker tør å handle i strid med rettighetene og interessene til vanlige folk.

Vi skal selvsagt ikke ha illusjoner om hva et enkelt nettsted eller en enkel varslertjeneste kan utrette. Den skeive fordelinga av eiendom, klasseskiller og ulikhet mellom nasjoner kommer ikke til å falle gjennom offentliggjøringen av hemmelige dokumenter. For de fleste av oss er det nemlig ingen hemmelighet at det er makta som rår, også i våre dager. Og vi skal heller ikke kjenne oss for sikre på at internettalderens digitale mystikk, gjør varslere som WikiLeaks uangripelige for stater og etterretningstjenester. Tvert imot. Den voldsomme og skremmende støtten klappjakten på varslere har fått fra regjeringer over hele verden, vitner om at WikiLeaks kommer til å ha tøffe tider fremover.

Likevel bør lekkasjene som har kommet i Wiki-format, tjene som en inspirasjon for alle de som sitter nærme maktens korridorer. Ikke fordi alle offentlige dokumenter bør publiseres, eller fordi det fra nå av skal være greit å spre alt fra sykejournaler til NAV-papirer på internett. Nettopp fordi WikiLeaks-saken handler om demokrati og friheten til å ytre, må personvernet og rettsikkerheten forsvars. De som bør la seg inspirere av svettedråpene fra generaler og presidenter, er de som vet at den informasjonen de bidrar til å holde hemmelig, er noe som burde være offentlig kjent i alle fall i et samfunn som kaller seg demokratisk. De som styrer i vårt navn bør kjenne presset. Sannheten kan fort komme til en nettside nær oss alle.

Ap er objektive og grisar flyg

Tidlegare forsvarsminister Anne Grete Strøm Erichsen meiner at Arbeidarpartiet alltid er objektive når det gjeld USA. Greit. Dersom AP i same slengen kan gje meg ein flygande gris til jul, vert eg glad

Industriministarar var betre før i tida

Tidlegare industriminister Finn Lied kjem med vinterens mest subtile hint om at AP snart må slutte å vere religiøse marknadsentusiastar i energipolitikken.

– Under krigen så fant ikke selv Quisling å bruke markedet i forbindelse med nødvendighetsartikler hvor det var underskudd. Det gjaldt melk, smør og kraft, sier 94-åringen.

Auda, Jens

Gladsak

Dagens gladsak kjem etter nok ei Wikileaks-avsløring; USAs ambassadør i Sverige ser på den raud-grøne regjerinag som eit trugsmål mot NATO. Dette er ei sånn sak som er litt sann og litt latterleg på ein gang. Litt sann fordi den raud-grøne regjeringa har betydd eit utanrikspolitisk skifte, best markert når Noreg henta våre soldatar heim frå Irak. Litt latterleg fordi den blinde USA-lojaliteten endå ligg i tjukke og gode lag hjå leiinga i det Norske Arbeidarpart, som mellom anna syt for at Noreg førebels opprettheld innsatsen i den vonlause krigen i Afghanistan.

Om denne "avsløringa" er uttrykk for noko, er det først og fremst ei grunnleggande endring i i folkevilja i Noreg - og mange andre land. Den brutale og ulovlege invasjonen av Irak, og den vedvarande katastrofa i Afghansitan, har svekka truverdet og oppslutnaden om USAs utanrikspolitikk blandt folk flest. Det er like greit.

Lotto i straummarknaden

VG melder om nye rekordhøge kraftprisar Men den politiske debatten om straumsituasjonen skrapar så langt berre i overflata, anten det er Siv Jensens mas om nye gasskraftverk eller Jens Stoltenbergs forsikringar om at meir kraft er på veg. Systemet er problemet i energipolitikken.

Tidleg på 1990-talet vart ordninga med fast og lik pris i Noreg avvikla og marknadskreftene fekk inntog i kraftsektoren. Det har ikkje ført til lågare prisar, men til ein gigantisk staum-Lotto heilt ute av kontroll. No er det umuleg for vanlege folk å vite kva rekninga vert for lys og varme frå vinter til vinter.

Dagens Lotto-system, er litt som om ein går i butikken uvitande om kor vidt mjølka kjem til å koste 15 eller 250 kroner frå gang til gang. Noreg treng eit enkelt og forutseibart energisystem. Prisen må vere lik i heile landet, og det må vere muleg å forusjå kva kostnadane vil bli for forbrukarar og bedrifter. Om det betyr at det vert mindre overskot for private selskap som opererar som pris-parasittar er det til å leve med

Det må bli slutt på at Noreg eksporterar vekk enorme kraftmengder om sommaren, samstundes som vi veit at det vert nye prisrekordar kvar vinter. Sjølvsagt er det store pengar å tene for private krafttilbydarar i dagens marknad. Men eg meiner at energiressursane i Noreg først og fremst må brukas til å reise industri og sikre stabile og menneskelege straumprisar for næringsliv og forbrukarar

Kvart år let politikarane som om dei vert overraska av prissjokka på straum, og kvart år er det berre eitt svar dei får seg til å levere; fleire gasskraftverk. Men Noreg treng først og fremst politisk vilje til å styre energisektoren. Marknaden har synt seg ute av stand til å fordele kraftressursane effektivt og langsiktig, det må politikarane snart innsjå.

Ungdom mot retusjert reklame

Sosialistisk Ungdom deltek i ein av haustens viktigaste kampanjar, saman med blandt andre Raud Ungdom, AUF, PRESS - Redd Barna ungdom, og Ungdom og Medier. Denne hausten skal vi slå tilbake mot ein reklameindustri som spelar på folks usikkerhet og skaper sjuke ideal. Sjå videoen for meir informasjon, eller sjekk ut på www.aktivisme.no korleis du kan bidra i kampanjen!

Israelsk suksess i Gaza

Den israelske hæren oppsummerar krigen i Gaza som ein suksess.

- Vi oppnådde det som var målet med krigen, seier ein talsmann for dei væpna styrkane.

Over 1000 sivile palestinarar vart drepne av israelske bomber. Framleis er Gaza verdas største konsentrasjonsleier, der folk lev utan framtidsvon, låst inne og kutta av frå omverda. FN, Amnesty International, Den internasjonale Raude Krossen, til og med Norsk UD, peikar på krigsbrotsverk, blokade og okkupasjon frå den israelske hæren. Israel på si side feirar at dei lukkast bombe dei som allereie leid endå lengre ned i grusen. Alt er ved det vante i Palestina, med andre ord.

Kald krig i Korea

Den kalde krigen lev vidare langs verdas mest militariserte grensa i verda. Åtaket på den sør-koreanske øya Yeonpyeong er nok eit alvorleg brotsverk frå det nord-koreanske skrekkabinettet, som held fram å mislukka forsøk på å skjule overgrep og despoti bak fridomsretorikk og kommunisme.

Alvoret i Korea er stort, gjengjeldelsåtak og fleire væpna handlingar er det som trengs minst av alt. Koreahalvøya er eit hjørne av verda der det ikkje er spesielt vanskeleg å sjå for seg korleis krigshandlingar kan ende med bruk av kjernevapen. Krisa i Korea eit levande døme på korleis den kalde krigen endå kastar skuggar det er vanskeleg å kome seg unna, og kvifor det framleis er naudsynt å åtvare mot nye rustningskappløp mellom verdas stormakter.

Ny energipolitikk

Varsel om rådyr straumpris er eit sikkert vinterteikn. Neste oppslag vert garantert krav frå høgrepartia om nye gasskraftverk, anten mobile eller stasjonære. Men som trengs for å møte straumkrisa er ikkje nye kraftverk, men ein heilt ny energipolitikk. I dag rår marknadskreftene åleine over fordelinga og bruken av norsk energi. Når maksimal forteneste er det styrande, vert vassmagasina eksportert vekk, sjølv om vi her heime får kraftmangel nestan kvar vinter. Skal spinnville straumprisar i delar av landet vinterstid bli historie, må heile energipolitikken leggast om. Norsk kraft må nyttast til å reise miljøvennleg industri og gje stabile og forutseibare prisar for forbrukarar og næringsliv. Først når det er gjort, kan vi diskutere om marknaden kan nyttast til å eksportere til andre land.

Tøys og farleg fanteri om uføre

Debatten om framtidas uførepensjon rasar. SV har teke klårt standpunkt mot kutt og står skulder ved skulder med LO. Presset på uførepensjonane er likevel betydeleg, media har referert ulike hårreisande forslag frå Arbeidarpartiet som ville gjort kvardagen mykje vanskelegare for mange som allereie slit med sjukdom. Tidlegare AP-topp Reiulf Steen åtvara klokeleg om at "marknadsliberalismen ser ut til å ha fått fotfeste langt inn i det norske Arbeidarparti." For bak forslaga om å stramme inn og skjere ned i uførepensjonen, ligg det ikkje fakta, men myter og marknadsideologi.

Dei tre viktigaste mytene er at 1) det er ein "eksplosjon" av ungdom som vert uføretrygda 2) vi har ikkje råd til så gode pensjonsordningar i framtida 3) kutt og innstramming i uføretrygda vil gje eit betre arbeidsliv.

Myte 1) er rein løgn. Den samla auken av unge uføre dei siste ti åra er 94 personar. Myte 2) er eit forsøk på å dekke eit politisk val bak liksom-vitskap. Kva for velferdsordningar vi har råd til i framtida er eit spørsmål om kva politikk som vert ført. Det er meiningslaust å hevde at ei folketrygd innført i 1967 før eit einaste oljefelt var i svint, er for dyrt for Noreg i 2010. 3) Det er sjølvsagt enkelt å få vekk talet på uførtrygda ved å fjerne uførepensjonen. Slik kan sjuke og uføre tvingast over på sosialhjelp eller til Kirkens Bymisjon. Å tru at sjuke folk vert friske av å få det verre, er marknadsideologi på sitt mest jævlige. Framtida treng omvendt medisin; trygge økonomiske kår for dei uføre og eit breitt sett med tiltak for å legge arbeidsliv og utdaningsystem til rette for folk med svekka helse.

Uførepensjon er eit adelsmerke ved samfunnet vårt. Dagens ordning er for lite raus, for lite fleksibel og det er for lite midlar sett av til å legge til rette for at dei som er sjuke kan bli friskare.

Tillegg: SV har lagt ut ein del myter og fakta i saka på sine nettsider

Uskuldige PST

Overvakningsskandalens frekkaste står PST-sjef Janne Kristiansen for. Ho meiner at PST er uskuldig dømd av slemme SV-arar og media. Det mindre enn eit døgn etter at justisministeren i pinleg detalj gjorde greie for at PST og Oslo-politiet hadde langvarig og brei kjennskap til at USA hadde oppretta ei overvakningseining sett saman av tidlegare politi og PST-folk, og at denne dreiv omfattande overvakning og registrering av norske statsborgarar. Utan at PST kjende noko trong til å informere justisdepartementet. Særleg er valet av ordet uskuldig spenstig. Det er nett det saka handlar om; at PST har tillete at uskuldige, tilfeldig forbipasserande, demonstrantar og aktivistar, har blitt overvaka og registrert av ei framand makt på norsk jord.

Den kalde krigen er over, tida for ei frittgåande overvakningstenste som ser gjennom fingrane med det som passar bør li same skjebne.

Skjerpings, Kvarme

Eg skal ikkje skryte på meg å ha lese Einar Gelius framstilling av sex i Bibelen. Kva teologisk grunnlag Gelius har for påstandane sine, skal også vere usagt. Men avisene les eg, og der trugar Oslo-biskop Kvarme med å seie opp Gelius i kjølvatnet av sexbok-debatten.

At Noregs kyrkjer sjeldan har plagsomt høge dører og vide portar er vel dei fleste samde om. Dette går likevel lengre enn vanleg. Når Bispe-Noreg godtek all muleg middelaldersk-sludder frå konservative prestar kringom heile landet, (referansar til helvetes eldar, dårleg skjuld diskriminering av homofile, motstand mot både kvinnelege prestar og kvinneleg rett til å bestemme over eigen kropp), men får spadar av å høyre Einar Gelius snakke om puling og Bibel i samme resonement, vert det heile berre latterleg. Å be Ole Christian Kvarme om å skjerpe seg, er neppe særleg vits i. Men for sikkerheits skuld: skjerp deg, Kvarme.

For eller mot, vanskeleg å seie

Høgre vil gje pappaperm til alle, står det å lese i dei fleste aviser i dag. Overraskande, men utan tvil gledeleg nytt, kan naive og godtruande feministar som meg sjølv tenke.

Men skulle du sett. Litt lengre ned i teksten kjem det til syne ein kattekropp i fullt firsprang ut av sekken. Høgres tilbake-til-femtitalspolitiske talskvinne Linda Hofstad Helleland tilkjennegjer nemleg den detaljen at Høgre "fjerne heile fedrekvota," om partiet berre får makt. Konkret inneber også dagens forslag å fjerne den ekstra pappaveka regjeringa innfører.

Eg må innrømme at den nye linja til landets redaksjonar, der å vere mot vert referert som å vere for, og forslag om å fjerne ei ordning, vert omtala som å "ville gje den til alle," er ein smule forvirrande. Dessutan merkar eg at sveitten pressar seg på; kjem eg til å bli sitert på at eg vil gje "kapitalismen til alle," kvar gang eg slår eit slag for den sosialistiske revolusjon? Vert det "luseløn til fleire" kvar gang EU skal refsast for eit nytt dustedirektiv? Eg vågar ikkje tenke på kva avisene kan finne på å gjengje av tenkelege motiv for SUs krav om feministisk sjølvforsvar mot seksuell trakassering i skolen.

Men så kjem det lettande sukket. Puh! ( det var lettelses sukk) Eg hadde gløymd at landet har ei borgarpresse, og at det berre er høgrefolk som får lov til å krevje likestillinga ut og kvinnene tilbake til kjøkkenbenk og barnestell, utan å bli sitert på anna enn at dei vil ha større fridom til alle.

Velferdskutt i Europa

Over heile Europa kuttar høgreregjeringar i velferden. I ly av finanskrisa får mørkeblå politikarar gjennom punktet som alltid står øvst på agendaen; å svekke eller avskaffe rettar og velferdsordningar arbeidarrørsla har kjempa fram. Sist ute er den konservative regjeringa i Storbritannia, som aukar eigenbetalinga i høgre utdanning. Trass valdsame og valdelege protestar verkar den høgreregjeringa fast på at det er vanlege studentar som skal ta rekninga for statsgjeld og økonomisk krise.

Velferdskutta er dobbel dose av feil medisin for Europa. For det første skaper velferdskutta utryggleik og dårlegare levekår for vanlege folk. Urettvisa er åpenbar; dei av oss som aldri har flytta ei krone i børshandel må betale, medan bankane får skattefinansierte redningspakkar. Slikt må ein kalle med rett namn; det er klassepolitikk, for dei rike.

Men velferdskutta vil ikkje berre gjere kvardagen tøffare for mange medan krisa står på, dei vil også bidra til at krisa får varer lengre. Høgrepolitikken er beste oppskrift på fleire år med høg arbeidsløyse, låge investeringar og lite fart i økonomien. Lågare velferd, lønnsfrys og oppseiingar i offentleg sektor, vil i sum bety mindre kjøpekraft og dermed dårlegare omsetjing for bedrifter flest. Konsekvensen av det vert ein ny skru på ein nedgåande spiral; fleire konkursar, fleire oppseiingar, fleire utan arbeid. Slik bidreg marknadsøkonomiens fremste forsvarar til å gjere krisene kapitalismen skaper både lengre og verre.

Nok prat - legg ned pelsdyrnæringa

Pelsdyrnæringa har fått nok sjansar. Det er rett og slett ikkje muleg å drive pelsdyroppdrett på ein måte som er dyretisk forsvarleg. Når ikkje ein gang styreleiaren i Noregs Pelsdyrsavlslag klarer å halde orden i eige hus, bør ingen vente at politikarprat om at "næringa må ta ansvar" vil ha effekt. Eg heiar på SVs Snorre Valen som vil gje oppdrettarane ein omstillingspakke og avvikle heile pelsdyrsavlet i Noreg

Stating the obvious

Eg er ingen jurist og eg meiner heller ingenting om kor vidt den tidelgare høgrepolitikaren Anders Talleraas har brote norsk lov. Men ein ting tek eg sjansen på å slå fast uansett: Når du tener 800 000 er det kanskje litt frekt å be skattebetalarane punge ut pensjon i tillegg?

Draumen om KrF

I følgje VG drøymer AP-Støre om KrFs Knut Arild Hareide om kvarandre. Fine greier. Tanken på at silke-Jonas og tøffe-Hareide i kompaniskap skal kjempe saka til okkuperte palestinarar, diskriminerte homofile og kvinner som vil bestemme over eigen kropp kringom i verda gjer det nok like greit å røyste SV ved neste val også.

Statsbudsjett

Finans- og cowboyminister Sigbjørn Johnsen (mannen som kan få sjølvaste pensjonsreformen til å framstå triveleg) har lagt fra regjeringas forslag til statsbudsjett. På Sosialistisk Ungdoms nettstad har eg kommentert det grundig, sjå også Sosialistisk Venstrepartis samleside for meir budsjettinfo

Her nøyer eg meg med tre ganske kortere kommentarar:

1. Forslaget til statsbudsjett syner at regjeringa vel velferd og låg arbeidsløyse, framfor store nedskjeringar og kutt. Medan arbeiderklassen i Europa vert råka av harde nedskjeringar i velferden, press på løner og krav om lengre arbeisdag, vert den norske velferdsstaten bygd ut. Det syner at raudgrøn politikk for offentleg styring framfor full fridom for marknaden, ei sterk fagrørsle og vilje til omfordeling av godene framleis er muleg og gjev eit betre samfunn for dei fleste.

2. Statsbudsjettet inneheld fleire viktige sigrar for ungdom. Feministisk sjølvforsvar i skolen, meir pengar til kampen mot fråfall og 1000 nye studentbustadar. Det er veldig viktige saker som SU har kjempa for.

3. Det er likevel tydeleg at regjeringas sjølvpåførte tvangstrøye, skatteløftet, hindrar god nok utviding av fleire velferdstenester og slik omfordeling av godene som er naudsynt for å gjere samfunnet meir rettferdig. For mange elevar vil falle frå i skolen i 2011, for mange gamle vil mange sjukeheimsplass og for mange i Noreg vil frykte storleiken på husleiga. Det er naudsynt med endå meir djerve og radikale grep for å sikre velferdsstaten i framtida.

Feministisk sjølforsvar i skolen

Regjeringa gjev pengar i statsbudsjettet til feministisk sjølforsvar i skolen. Det er eit konkret og viktig tiltak for å få auka merksemd om vald mot kvinner og seksuell trakassering allereie i skolen, og ein viktig siger for SU.

Høgre har sjølvsagt fått hetta av tanken på at skolen skal drive med noko anna enn tavleundervising av algebra. Linda Hofstad Helleland frå pengepartiet har " sympati for tanken om at jenter må lære seg teknikker for selvforsvar, men samtidig er det et problem i norsk skole at vi ikke klarer å fokusere nok på basisfag, som matte norsk og engelsk."

Med andre ord, seksuell trakassering er heilt ok, så lenge offeret er flink i matte.

KrFs nye leiar?

Kristeleg Folkeparti leitar for tida etter ny partileiar. Å finne nokon som kan fylle skoa etter den liberale og populære Dagfinn Høybråten vert sikkert krevjande. Sidan KrF alltid har stått på sida til nestekjærleiken og kjempa for dei som står svakt, er det vel berre rett og rimeleg at vi andre gjev KrF støtte og hjelp no som dei har passert sperregrensa på tur nedover. Difor tilbyr eg, audmjukt, å hjelpe KrF i jakta på ny partisjef.

Ein leiar i eit lite og religiøst forankra parti må vere karismatisk, engasjerande, og brenne intenst for partiets hjartesaker. I KrF er kjennskap og lojalitet til dei heilage skriftene eit sjølvsagt krav, omfanget av dette kravet let seg kompensere med litt lausare føringar når det gjeld å halde seg til den såkalla "verkelegheita." Med dette som rettesnor har eg tråla verdsveven, og den som søkjer skal som skrifta seier finne. Eg måtte rett nok ut av landet før eg fann ein kandidat som var rette mannen, men sidan KrF frå før ser ut til å ha eit omtrentleg forhold til landegrenser, reknar eg med at det går greit.

Mine herrar (og dei damene som fekk lov til å sitje stille og lytte i forsamlinga) eg presenterar herved KrFs nye superhelt. Ein mann som verken let seg målbinde av liberale journalistar, agressive ateistar, vitskapsmenn, statistikk eller nokon som helst form for fakta, Gode KrF, eg ber dykk ta i mot mitt venlege og velmeinte forslag til ny partileiar:

Scott Lively

Scott kven? seier kanskje du. Lat meg forklare.

Scott Lively er amerikanar. Og prest. Han er ikkje berre ein livleg og dyktig kommunikator, han har og drive omfattande forskning på fleire felt som ligg KrF nære. Homofile, altså. Der konvensjonelle og defensive kristenfolk går tom for argument i møte med den liberale fundamentalismen, har Lively alltid nye på lager. For eksempel at Hitler og absolutt alle nazistar var homsar ( forfølginga av homofile i Nazi-Tyskland var sjølvsagt berre ein avledningsmanøver)

Lively er langt frå berre ein folkekjær talsmann, han er og ein durkdreven realpolitikar som kan syne til politisk gjennomslag på fleire viktige felt Til dømes dreiv han vellukka kampanjeverksemd i Uganda - der han m.a. påviste at den internajsonale homorøsla truga landet med atomvåpen.Jammen slo ikkje folket i Uganda ring om familien. Frå og med no er homofili ei kriminell "handling" som kan straffast med døden.

Scott har også god medieerfaring, han klarte seg mellom anna som de kanskje såg tidlegare i bloggposten heilt glitrande i dette intervjuet i The Daily Show.

Fleire har teke til orde for samling om eit tydeleg KrF, med ein klår kristen profil. Eg er viss på at det er få som vil klare oppgåva med å tydeleggjere den kristne bodskapen, og skilje KrF ut frå dei andre partia, på ein betre måte enn min kandidat.

P.S: Om valnemnda synes det er vanskeleg å ringe ein så annerkjend og høgståande person som hr. Lively, kan eg godt kontakte han for dykk. Det er berre å seie frå. Eg reknar med positiv attendemelding.

Hva mener Høyre?

Saman med SVs Gina Barstad og Snorre Valen utfordrar eg i ein kronikk i dagens VG høgres unge ideologar Torbjørn Røe Isaksen, Ine Marie Søreide Eriksen og Nicolai Astrup som for få år sidan skraut av at dei ville legge ned velferdsstaten og knuse fagrørsla i Noreg. Høgre må anten slutte å foreslå velferdskutt, eller slutte å snakke om velferd. Kronikken kan du lese i papiravisa eller her på nett.

Skolekampanje

SUs skolestartkampanje er inne i siste veke. Då vert det forhåpentlegvis tettare mellom blogg-oppdateringane. Så langt har SUs medlemtal auka med tett opp til 500 nye medlemmar og det har blitt starta nye lokallag over heile landet. Det vitnar om at vi er mange som krev ein skole for alle, med meir praktisk læring, lovfesta rett til lærlingplass og gratis utstyr for alle elevar.

God tur!

John Fredriksen seier han blir sjuk av Noreg og vil stikke frå landet. God tur, John! Ikkje stress med å komme tilbake, ta den tida du treng.

P.S: Om vi skulle snuble til å sosialisere eigedommen din, hyttene dine og formua di, er det berre fordi du er ein kjip kakse som ikkje eig ansvarskjensle for noko anna enn di eiga lommebok. Ingen grunn til å ta det personleg.

Respekt for yrkesfag

Denne veka startar SUs skolestartkampanje. Vi krev lovfesta rett til lærlingplass, meir praksis i opplæringa og gratis skole også på yrkesfag. Det er eit spørsmål om respekt.

Berre i Oslo og Akershus er 900 utan tilbod om lærlingplass i år. Alle elevar skal ha lik rett til å fullføre vidaregåande opplæring. Difor krev SU at retten til lærlingplass lovfestast og at det vert gjennomført ein lærlingreform som sikrar at alle som treng det ein lærestad.

Vidaregåande skole skal vere gratis. Det har SU saman med elevrørsla kjempa for i mange år. Difor var det ein stor siger når den raud-grøne regjeringa i 2007 innførte gratis læremiddel i vidaregåande. Men i dag er det altfor mange elevar på yrkesfag som framleis må betale store pengar for utstyr som trengs i undervisninga. Vi meiner at gratis betyr gratis, og vidaregåande utdanning i Noreg skal vere gratis, for alle.

Til sist skal vi også legge vekt på innhaldet i skolen. Høgresida meiner at kunnskap er det samme som akademia, og at alle utfordringar vi møter i framtida må løysast ved å dumpe nye lass med bokleg teori på norske elevar. SU meiner at skolen skal vere for alle, og at undervisninga må gjerast meir praktisk enn i dag. Kunnskap er ikkje det samme som teori.

Katastrofen i Irak

Amerikanske kampstyrkar har forlete Irak. Rett nok står 50 000 okkupasjonssoldatar att. Men det bør vere von om at tilbaketrekninga markerar starten på slutten for USAs krigføring i Irak.

USAs åtak på Irak har ført med seg enorme menneskelege lidingar. Den uavhengige gruppa Iraq Body Count har dokumentert at mellom 97 0000 og 106 000 sivile har mista livet som følgje av krigen. Talet skadde, på heimlause og flyktningar finst det knapt oversikt over.

USA angreip Irak bak eit teppe av løgner. Irak hadde ingen masseøydelegginsvåpen. Landet truga ikkje verdsfreden. Diktatoren Saddam Hussein vart styrta frå flybasar i Saudi-Arabia og med applaussalvar frå Apartheid-Staten Israel. Og det som følgde etter invasjonen var verken sjølvstyre eller framgang; men okkupasjon og vald.

I Noreg var SV åleine på stortinget om å ta avstand frå Bush-administrasjonens krigsplanar og seinare invasjon av Irak. I 2003 røysta alle partia mot SV-forslaget som sa klart nei til USAs krigshissing: " Stortinget ber regjeringen om å bidra i Sikkerhetsrådet til at konflikten med Irak løses med ikke-militære virkemidler, og ber regjeringen gå i mot resolusjonsforslag som kan innebære bruk av militærmakt mot Irak."

I dag er "alle" samde om at krigen i Irak aldri burde blitt starta og at okkupasjonen har skapt eit helvete for vanlege irakarar. Min spådom er at det ikkje tek mange år før den samme vedkjenninga kjem til å omfatte Afghanistan.

Meir praktisk skule

I går debatterte eg språkopplæringa i grunnskulen med Unge Høgre på NRK P1s Her og Nå. I fire sesongar med skuledebattar har eg høyrt høgresida kvine om valfridom (og ikkje minst at SU ønskjer meir tvang på om lag alle samfunnsområde) Då er det relativt spesielt å no sjå Unge Høgre argumentere for det stikk motsette, mindre valfridom for elevar og meir tvungen teori allereie frå barneskulen av.

(Unge Høgre sette forresten i samme sak ny rekord i valflesk med å seie at norske elevar har "krav på å bli best i verden." Etter fleire kjedelege tap i smågutt-fotballen, 1-37 mot giganten Liabygda er eit illustrerande døme, lurer eg rett og slett om borgarungdommen kan fortelje meg kor eg kan klage, eventuelt hente VM-pokalen eg aldri fekk.)

Attende til saka. Kunnskapsdepartementet prøvar til hausten ut opplæring i 2. framandspråk for barn frå 6 klasse. Det er eit prøveprosjekt eg er for. Barn er mottakeleg for å lære språk, og språkkunnskap er viktig for å klare seg i vaksenlivet.

Derimot er eg ikkje for Unge Høgres gjentekne krav om at endå meir av undervisninga i skolen skal gjerast teoretisk og at endå fleire teoritunge fag skal vere obligatoriske skulen gjennom. Mellom anna 2. framandspråk, som Unge Høgre vil ha inn som ei tvungen utviding av skoledagen.

For Unge Høgre verkar det som at kunnskap er det samme som teori. Det er feil. Folk er ulike, og lærer på ulikt vis. Skulen er allereie meir enn teoritung nok. Noreg har nok elevar som opplever at skulen ikkje er tilpassa deira måte å lære på, og at kunnskap i norsk skule er synonymt med teoretisk læring. Teorioverdosen i skulen er eit samfunnsproblem. Høgresidas kunnskapsideal skaper eit bilete av at det samfunnet treng er fleire akademikarar og BI-økonomar. Det passar inn i Høgresidas samfunnsyn om at verdiar vert til i styrerom og på Oslo Børs. Men det vi treng er fleire handverkarar, helsearbeidarar og teknikarar.

Difor må skulen alt frå første året gje stimulans til alle elevar, uavhengig av kva måte dei lærer best på. Det skjer ikkje gjennom Unge Høgres tomme ord om "meir kunnskap i skolen" (Kva er det eigentleg Unge Høgre trur går føre seg i skulen i dag)

Ein skule som gjev alle like sjansar, er ein skule med endå fleire og endå meir motivert lærarar. Ein skule som samarbeidar med arbeidslivet og lokalsamfunnet kring seg, som blandar teori og praksis i alle fag - også språkopplæringa - og som verdsett all type kunnskap; ikkje berre den teoretiske og boklege. Slike visjonar krev meir en tomme ord, men vilje til å omfordele pengar slik at samfunnets ressursar går dit det er mest bruk for dei. Då snakkar vi verdas beste skule.

Lesetips om Afghanistan

Debatten om krigen i Afghanistan har prega store delar av det politiske ordskiftet i sommar. Statsminister Jens Stoltenberg har levert det minst truverdige bidraget til debatten på sin blogg. Mest oppsiktsvekkande og avslørande er det likevel utanriksminister Jonas Gahr Støre som er, når han i Aftenposten vedkjenner at

" å si at vi er i krig....fordrer at du da vet hvem du er i krig med, hvem du har erklært krig mot, og hva du gjør med den du har erklært krig mot, etter folkeretten."

Dei som ønskjer eit meir nyansert og sannferdig bilete på det som skjer i Afghanistan enn det Jens & Jonas teiknar, tilrår eg å lese Kristian Berg Harpviken i forskingsinstituttet PRIO som gjev regjeringa svar på tiltale i innlegget" verden er ikke tryggere" eller Arne Strand i Chr. Michelsens Institutt sin kronikk " tid for linjeskifte" Også rådgjevar ved Norsk Utanrikspolitisk Institutt, Helge Lurås skriv klokt om Afghanistan i Dagbladet i dag.

Olavs mobilguide

VG kan i dag melde at Framstegspartiets Mette Hanekamaug sine private MMSar er på avvege. Ein ekte sommarkrim er i gang på Stortinget. Landets parlamentarikarar gjer sjølvsagt ein knallhard jobb for lite lønn, og kan vel ikkje ventast å ha full kontroll på slike detaljar som korleis ein mobiltelefon fungerar. Difor har eg - som eit audmjukt bidrag til velstand hos FrP - laga ein liten mobilguide til Kongerikets parlamentarikarar.

Finanskrisa i tekst og bilete

Sjekk ut denne videoen. Den amerikanske marxisten David Harvey forklarar finanskrisa til illustrasjonar frå RSA Animate.

Frå den brunaste permen i Bondepartiets arkiv

Senterpartiets Ola Borten Moe syner i Aftenposten forståing for at menneske vert forfølgd på grunn av si religiøse overtyding. Borten Moes ord og omtanke varmar sikkert hjå torturistar i tryggleikstenestene til Saudi Arabia, Jordan og Israel. For alle oss andre markerar dei eit til no botnpunkt i debatten om norsk asylpolitikk. Men så har vel Borten Moes Senterparti eit rikhaldig arkiv der ein kan la seg inspirere til utspel i ulike nyansar av fargen brunt.

Støre ut, Paul inn

Etter Jonas Gahr Støres pinlege analyse av europeisk fotball, er det grunn til å spørre om utanriksministeren i det heile følgjer med på det som skjer i andre land.

Ein som derimot definitivt har innsikt i det som skjer kring seg er blekkspruten Paul. Sidan det å følgje med på utanriksfeltet verkar å vere ein sentreal del av utanriksstatrådens arbeidsinnstruks, stiller eg spørsmålet: Er det ikkje på tide at regjeringa tenkjer nytt? Kanskje kan eit mangearma sjarmtroll som held seg i det våte, gjere like stor nytte for Noregs sak som ein dresskledd herre frå Oslo vest?

Blekkspruten Paul verkar som ei jordnær og grei skapning, som berre treng eit par skjell i ny og ne for å halde motet oppe. Eg vonar at Paul òg er ein fredsæl kar som gjerne hentar troppane ut av Afghanistan og held Noreg unna EU (og dermed seg sjølv unna alle dei som vil koke eller steike blekksprut etter kjedelege nedarlag i verdsmeiesterskapet) Dessutan trur eg neppe Paul gidd bli med på nye USA-leia eventyr som har lengre operasjonsradius enn Pauls eige akvarium. Det held for meg. Støre ut, Paul inn.

P.S Paul: Som takk for dette støtteinnlegget tek eg gjerne mot Lotto-rekkja for neste helg. På førehand takk.

Brutal asylpolitikk

Vald og brannstifting på to ventemottak for asylsøkjarar har prega nyhendebiletet i dag. Det er lett å ta avstand frå hærverk og trugsmål. Men flammane på Lier ventemottak er først og fremst eit naudsignal frå desperate menneske.

Norsk asylpolitikk er brutal. Og norsk asyldebatt er direkte umenneskeleg. Men harde ord og hatefull retorikk kjem ikkje til å stogge straumen av menneske på flukt frå krig og forfølging. Som eg sa til Nettavisen i dag vil utfalla frå Framstegspartiet og den overflatiske jarn-praten til justisministeren, berre bidra til å ytterlegare forjævlifisere den norske asyldebatten.

Det er vonlaust at dei samme norske politikarane som skrik høgast om å stramme inn i asylpolitikken, ikkje ønskjer å gjere noko med årsakane til at folk flyktar frå sine heimar. Blandt FrP og Høgres representantar er støtten for til dømes okkupasjonskrig i Afghanistan, apartheid i Israel og auka CO2-utslepp for stigande hav og varmare klima stor.

Asylpolitikken må endrast. Det må bli slutt på at menneske vert sendt attende til krig og forfølging. Eit minstekrav må vere at Noreg aldri sender flyktningar attende til sine heimland i strid med FNs råd. Asylsøkjarar som kjem til Noreg må langt tidlegare bli inkluderet i Noreg på meiningsfult vis medan søknadane deira vert handsama. Dei som for sine søknadar avslått utan at det er praktisk mulig å returnere dei, kan ikkje stuast vekk på ventemottak i årrekkjer, men bør få tilbod om arbeid og utdanning i Noreg.

Rike og kjipe

Ikkje nok med at rikfolket er for gjerrige til å klippe håret. Overklassen klarer tydelegvis heller ikkje å oppføre seg. Forskarar har dokumentert at dess høgare inntekt bedriftsleiarar får, dess slemmare vert dei.

Tåpeleg. Ja. Dette er kapitalismen. Her gjeld verken innsats eller kvalifikasjonar. Alt som trengs for å bli løfta til topps er å finne på innsida av lommeboka.

Dei samme folka som har blitt rike på arbeidet til andre, tek sjølvsagt ikkje fem flate øre for å vere snørrhoven med sine tilsette. Tvert om. Dess meir pengar ein kapitalist tener på arbeid han (for det er som regel ein han) ikkje gjer, dess meir får han lyst til å vere ekkel med dei som faktisk jobbar.

Latterleg. Utan tvil. Men også alvor. Spør berre dei som har blitt arbeidslause etter at lønsame bedrifter har blitt lagt ned av spekulantar høge på eigen aksjekurs.

Tida er inne for at direktørar av den allmektige sorten får beskjed om å pakke saman. Det er ingen grunn til at eit lite mindretal skal bestemme på jobben og over liva til vanlege folk. Det er ingen grunn til at arbeidslivet skal vere ei sone fri for demokrati. Tvert om burde det vere sjølvsagt at dei som skaper verdiane ( og her kan eg avsløre at dei verken vert til på styremøter eller på Oslo Børs) også får bestemme over dei. Slikt kallar vi folkestyre

Veteranane sviktast, igjen

Eg er som regel mot krig. Det hindrar meg ikkje i å bli opprørt over at norske utenlandsveteranar ikkje får lik behandling i erstatningssaker.

Det er i grunnen pinleg at regjeringa gøymer seg bak formalitetar for å hindre at dei soldatane som ikkje vert omfatta av regelendringa - fordi dei tenestegjorde for fleire år sidan - heller ikkje skal få like gode erstatningsordningar, som andre.

Erstatningssaka rører ved ein nerve. Noreg har ingen god tradisjon for å følgje opp dei soldatane som kjem heim frå utenlandsoppdrag. Mange har traumar eller andre helseskader, utan å få skikkeleg oppfølging. At stadig fleire av soldatane som sendast ut før dei er ferdig med utdanning eller har særleg yrkeserfaring, gjer det ekstra vanskeleg for mange å vende attende til det normale livet.

SU vedtok for ei tid sidan at oppfølginga av utenlandssoldatar må bli betre, og at ingen fleire soldatar bør sendast på oppdrag i utlandet før dagens system er gjennomgått og utbetra. Det kravet er ekstra aktuelt i dag.

Kverk monsteret

Arbeidarpartiet og Senterpartiet går inn for å bygge Monsterlinjene gjennom Hardanger. Master på 45 meter i høgda skal reisast gjennom eit av Noregs mest kjende og majestetiske naturområder. Lokalbefolkninga har blitt kjørt over. Alternativa har ikkje ein gang blitt skikkeleg greidd ut.

Det kan verke som om Jens Stoltenberg og Terje Riis-Johansen gjer sport i å sjå vekk frå miljøråd. Sjølv om alternativa finst, vel olje- og energidepartementet å kjøre på med ei gigantisk utbygging midt i Hardanger. Det vil føre med seg store miljøinngrep, som i sin tur kan føre til kroken på døra for lokalt reise- og næringsliv.

Monstervedtaket viser at noko er råte i norsk politikk. Når hardangerfolket blir kjørt over med eit glis, stinkar det av mangel på respekt for vanlege folks synspunkt og opplevingar. Og når det billegaste alternativet vert vald, sjølv om det finst pengar nok til å legge delar av ledninga i sjø, kjem eimen av at kortsiktig forteneste og lønsemd er styrande når viktige avgjerder skal takast.

Men historia syner at slaget endå ikkje er tapt. Det ulmar i motstandsvilje og raslar i lenker. Større monster enn statens kraftmaster har blitt reve over ende før. Eg kjenner det rykkjer i ulydsfoten.